۱- شرکت در دیگر سایت های آسیا و گرفتن سهمیه از آنجاها. کاری که یک تیم امیرکبیر سال پیش کرد اما پرهزینه و پر ریسک است.
۲- گرفتن مدال در مسابقهی جهانی. کاری بسیار بسیار مشکل
۳- افزابش تعداد تیمهای شرکت کننده در مسابقهی اینترنتی تا ۵۰۰-۶۰۰ تیم. ما برای تشویق تیم ها قصد داریم به کمک شما سالی چند مسابقهی اینترنتی برگزار کنیم. در اینجا از دانشگاههای مختلف دعوت میشود که میزبان این مسابقات فصلی شوند. خودشان مسالهها را در بیاورند و اجرا کنند. ما آمادگی داریم هر کمکی که لازم است بکنیم.
۴- مسابقهی منطقهآی را در چند سایت با تعداد بیش از ۱۰۰ تیم (تا ۱۵۰ تیم) برگزار کنیم.
۵- تلاش در تغییر مقررات تعیین سهمیههای سایتهای آسیا. کاری دشوار با رقبایی که حق رای دارند.
اگر از سوی دانشگاههای دیگر همتی باشد، در سالهای بعد امکان برگزاری مسابقهی منطقهای در بیش از یک سایت در ایران هم هست. اما من بعید می دانم دانشگاههای دیگر زیر بار این کار سنگین بروند.
توجه کنید که سال بعد یک سایت جدید در لاهور پاکستان برپا خواهد شد و کار ما را سخت تر خواهد کرد.
با سلام
از مطالب بسیار مفید و جالبتون تشکر میکنم
اگر به ما هم سر بزنید خوشحال میشوم.
نیلینگ و گودبرداری
http://www.pooyafonoon.ir/